Geen bloemen, geen bezoek
12 april 2019 door Bert Flierman

De relatie met mijn uitvaartverzekeraar is voorbij. Hoewel, relatie? Het was meer een gedwongen huwelijk die ‘de meneer van de verzekeringen’ en mijn vader hebben gesloten net voor mijn achttiende levensjaar. Vijftig plakjes cake zouden voldoende zijn op mijn uitvaart. Nou niet dus. Dat bepaal ik zelf wel.

En dus besloot ik na bijna dertig jaar premie dat het genoeg was geweest. Opzeggen dus. Onder R van Royeren. Simpel toch? Maar een besluit betekent nog niet dat het tot het gewenste resultaat leidt. Ík had dan wel besloten om de relatie te beëindigen, mijn verzekeraar dacht daar echt anders over. Die vindt een huwelijk waarin ik voor de inkomsten zorg een prima huwelijk en wil dus helemaal niet dat ik wegga.

Ik verwachtte na bijna dertig jaar een hartverscheurend tafereel. Of tenminste een minimale vorm van teleurstelling. Toch? Zoiets als: ‘Goh, meneer Flierman, wat jammer dat u dit heeft besloten. Hoe bent u tot deze beslissing gekomen na zo’n lange tijd?’ Zodat er tenminste een dialoog kan ontstaan. Niets van dit alles. Ik word om de oren geslagen met financieel technische dreigementen die ik niet begrijp en misplaatst zijn, waardoor ik met terugwerkende kracht denk: ’Waarom heb ik dit niet 29 jaar eerder gedaan?’

Verzekering of zekerheid?
De uitvaartverzekeraar wordt misschien in zijn perceptie van de ‘goede’ huwelijken die hij heeft met zijn klanten gesteund door de gemiddelde relatieduur en (kwantitatieve) klanttevredenheidsonderzoeken. Maar van een verzekering of verzekeringspolis word je niet blij; het is een noodzakelijk kwaad. Je wordt hoogstens blij van de hulp of de aandacht die je krijgt als je in de ellende zit. We zoeken als mens geen verzekering, we zoeken de zekerheid dat het goed geregeld is. Maar ook de zekerheid dat we op een fatsoenlijke manier uit elkaar kunnen. Dat we daar als volwassenen mensen over in gesprek kunnen gaan. Ook de laatste fase van de klantreis is een kans om je te onderscheiden. Bezoek was niet nodig. Bloemen had ik erg gewaardeerd.

Bert Flierman

Icon Purple Terug naar Home